I'm a proud mom. At the same time I'm scared. He grown up so fast..
Ada one day ni, mommy tired sesangat. Ok. Pukul 12am dah. 'Iman lets sleep'
Iman yang tengah seronok main & baru dapat kaki ikut la mommy die ni masuk bilik.
Tuck him. Warm milk. Pokpok die. The end, susu habis. Dia still gelak-gelak ajak main lagi. Mula-mula duduk, pahtu bangun tengok tepi tingkap. Mommy wat derk je ngan harapan die tido balik. Hmmmpphh..memang harapan.hahaha
'It's fine mommy. I just play by my self ok.i noe you tired' Agaknya la tu dalam pikiran die. Die turun katil. Gi ruang tamu & sambung main.
Since kat depan ade pak lang die, mommy tak worried sangat la. Biar die main puas-puas dulu.
Mommy memang tido sebab tak larat & tak sihat sangat. Tapi tak berapa nak lena la sebab still ingat dak kecik tu main sorang-sorang. Sebab tu boleh realize die turun katil sdiri.
Ntah kul brapa dah ntah, die masuk bilik. Panjat katil, ambil botol die, mengendeng sebelah mommy & tido. Mommy kan tak lena memang realize la die naik turun bagai.
Ya Allah, aku yang tengah mamai tu rasa nak nangis pun ada. You such a clever boy. Mommy worried die tertido kat ruang tamu tu sorang-sorang. Tapi Iman memang anak yang pandai bawa diri. :') Baru setahun tapi Iman dah independent.
I'm so grateful having you as my son sayang. Moga Allah swt lindungi awak, berkati dan kurniakan awak kecerdikan yang dapat membantu agama Islam.
Amin.